วู่เป็นเด็กที่แข็งแรงสดใส เอาจริงๆหนูก็ไม่คิดว่าน้องจะไปเร็วกว่าที่คิด ตอนรับน้องมาก็6เดือนกว่าแล้ว ปกติเวลาเจอหนูเด็กๆน้องก็จะกลัวกัน แต่วู่นี่เจอกันวันแรกปีไหล่เลยจ้าา เอาซิ้ เมื่อวานเศร้าก็เศร้า แต่ก็ต้องพาน้องกลับบ้านไปฝัง ตอนแรกก็คิดว่าน้องจะตื่นมามั้ยนะ พอช่วงหลังๆน้องก็หลับตามเวลามากขึ้น เลยคิดว่าน่าจะแค่ปลุกยากเหมือนทุกที แต่น้องไม่ขยับเลย ตัวเย็นไปหมด ว่ากันว่าถึงจะเศร้าแค่ไหนชีวิตก็ต้องเดินต่อจริงๆ ร้องไห้ไปอาบน้ำไป ร้องไห้ไปจัดกระเป๋าไป ร้องไห้ไปนั่งรถไป ก็งงตัวเองเหมือนกันว่าเก่งเนอะ ถึงจะร้องไห้ก็ยังทำกิจวัตรประจำวันได้ตามปกติ มันทำใจยากจริงๆ น้องจะเหงามั้ยน้องจะเป็นยังไง วู่ไม่อยู่แล้วห้องเงียบขึ้นผิดหูผิดตาเลย เด็กน้อยที่เป็นท็อปปิคให้พี่กับแม่เม้าท์ในทุกๆวัน ตอนนี้ไปอยู่แฮมแลนด์แล้ว ไม่ดื้อไม่ซนนะคนเก่งของพี่ ยังไงก็รักวู่มากๆอยู่ดีนะคะ